Το βασίλειο των ουρανών κερδίζει λίγο-λίγο
τα κενά της ζωτικότητάς μας.Ο ουράνιος ιμπεριαλισμός έχει ως στόχο του το ζωτικό μηδέν.Ενόσω η ζωή
χάνει τη φυσική της κατεύθυνση,δεν ψάχνει παρά για μιαν άλλη.Έτσι εξηγείται το γεγονός
ότι το κυανό
του ουρανού υπήρξε για τόσο καιρό ο τόπος της υπέρτατης
περιπλάνησης...
Υπάρχει ακόμη και αυτό:ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς
αντιστήριγμα μέσα
στο διάστημα.Αυτό το είδος προστασίας μας το αποκλείει
εντελώς η μουσική.Κατ’ εξοχήν τέχνη της παρηγοριάς, μας ανοίγει περισσότερες πληγές από όλες
τις άλλες...
Ή μουσική είναι ένας τάφος ηδονών, μια
μακαριότητα που μας ενταφιάζει...
ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΓΙΟΥΣ
Εκδόσεις Ευθύνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου