ΥΠΟΜΝΗΣΗ

 

[…] Σε ένα πείραμα του Freedman τα μέλη μιας ομάδας ενημερώθηκαν ατομικά ότι ένα συγκεκριμένο μέλος ήταν «κάπως διαφορετικό». Ο χαρακτηρισμός αυτός ήταν ασαφής. Στη συνέχεια του πειράματος τα μέλη έπρεπε να επιλέξουν έναν ανάμεσα τους για μια δυσάρεστη δουλειά. Σχεδόν πάντα αυτός που επιλεγόταν ήταν «ο διαφορετικός», ενώ για μια ευχάριστη δουλειά, ο διαφορετικός σχεδόν ποτέ δεν επιλέχτηκε. Ο Gineste βρήκε το ίδιο αποτέλεσμα. Τα πειράματα του Lemaine έδειξαν ότι όταν τα χαρακτηριστικά του «θύματος» μοιάζουν με αυτά του συνεργάτη του ερευνητή, οι απαντήσεις του «θύματος» συμμορφώνονται με τις απαντήσεις του συνεργάτη. […]

Δ.Γεωργάς, Κοινωνική Ψυχολογία, Τόμος Β,  Εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Philip Guston - If This Be Not I