Φ.ΝΙΤΣΕ

[Ελευθερία, όπως δεν την εννοώ εγώ]

Σε εποχές σαν τη σημερινή είναι ένα ακόμα μοιραίο πράγμα το να αφήνεσαι στα ένστικτά σου. Τα ένστικτα αυτά έρχονται σε αντίφαση, παρενοχλούν, καταστρέφουν το ένα το άλλο·ήδη έχω ορίσει το νεοτερικό ως φυσιολογική αυτοαντίφαση. Η λογική στην παιδεία θα απαιτούσε την παράλυση, μέσω της άσκησης μιας σιδερένιας πίεσης, τουλάχιστον ενός από αυτά τα συστήματα ενστίκτων, προκειμένου να επιτραπεί να γίνει ισχυρό, να αποκτήσει δύναμη, να γίνει κυρίαρχο ένα άλλο τέτοιο σύστημα. Σήμερα το άτομο μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον αν πρώτα ροκανιστεί: να πραγματοποιηθεί, δηλαδή να γίνει ολόκληρο…Συμβαίνει όμως το αντίθετο: η αξίωση για ανεξαρτησία, για ελεύθερη ανάπτυξη, για laisser aller [χαλαρότητα], προωθείται με περισσότερη θέρμη ακριβώς από εκείνους για τους οποίους κανένα χαλινάρι δεν θα ήταν πολύ δυνατό – αυτό ισχύει in politics [στα πολιτικά ζητήματα], αυτό ισχύει στην τέχνη. Αυτό όμως είναι σύμπτωμα παρακμής, η μοντέρνα μας έννοια της «ελευθερίας» είναι μια ακόμα απόδειξη του εκφυλισμού των ενστίκτων.

ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ